Komentarze: 1
Śnie, który uczysz umierać człowieka
I ukazujesz smak przyszłego wieka,
Uśpij na chwile to śmiertelne ciało,
A dusza sobie niech pobuja mało!
Chce li, gdzie jasny dzień wychodzi z morza,
Chce li, gdzie wieczór gaśnie póżna zorza
Albo gdzie śniegi panują i lody,
Albo gdzie wyschły przed gorącem wody.
Wolno jej w niebie gwiazdom sie dziwować
I spornym biegom z bliska przypatrować,
A jako koła w społecznym mijaniu
Czynią dżwięk bardzo wdzięczny ku słuchaniu.
Niech sie nacieszy nieboga do woli,
A ciało, które odpoczynejk woli,
Niechaj tym czasem tęsknice nie czuje,
A co to nie żyć, w czas nie przypatruje.