" Do snu" J. Kochanowskiego

Śnie, który uczysz umierać człowieka

I ukazujesz smak przyszłego wieka,

    Uśpij na chwile to śmiertelne ciało,

A dusza sobie niech pobuja mało!

Chce li, gdzie jasny dzień wychodzi z morza,

Chce li, gdzie wieczór gaśnie póżna zorza

Albo gdzie śniegi panują i lody,

Albo gdzie wyschły przed gorącem wody.

Wolno jej w niebie gwiazdom sie dziwować

I spornym biegom z bliska przypatrować,

A jako koła w społecznym mijaniu

Czynią dżwięk bardzo wdzięczny ku słuchaniu.

Niech sie nacieszy nieboga do woli,

A ciało, które odpoczynejk woli,

Niechaj tym czasem tęsknice nie czuje,

A co to nie żyć, w czas nie przypatruje.